رمزگشایی یک زبان گمشده
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۸۳۷۳۹
محققان با کمک دو کتیبۀ خط میخی موفق شدند یکی از زبان‌های ناشناخته را رمزگشایی کنند.
به گزارش ایران اکونومیست به نقل از لایوساینس، دو کتیبه گِلی باستانی که در عراق کشف شده‌اند و از بالا به پایین آن، نوشته‌هایی به خط میخی حکاکی شده است، جزئیاتی از زبان گمشده «کنعانی» را در بر دارد که شباهت‌های قابل توجهی با «عبری» باستان دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این کتیبه‌ها که گمان می‌رود به حوالی چهار هزار سال پیش تعلق داشته باشند، عباراتی را به زبان تقریبا ناشناخته «عَموریان» در برگرفته است. عموری‌ها در اصل به کنعان، منطقه‌ای که اکنون جزوی از سوریه، فلسطین اشغال و اردن محسوب است، تعلق دارند که بعدها قلمرویی در مدیترانه بنا کردند. این عبارات در کنار ترجمه‌هایی به زبان «اَکِدیان» قرار گرفته‌اند که محققان امروزی می‌توانند آنها را مطالعه کنند.
این لوح‌ها از نظر کاربرد، مشابه «سنگ روزتا» مشهور هستند. روی سنگ روزتا سه عبارت وجود داشت که فقط یکی از آنها به زبان شناخته شده‌ای (یونان باستان) حکاکی شده بود و دو عبارت دیگر به دو خط ناشناخته مصری (هیروگلیف و دموتیک) نوشته شده بودند.
بر همین اساس، عبارات شناخته‌شده «اَکِدیان» به محققان کمک می‌کند که نوشته‌های عموری را بخوانند.
«منفرد کربرنیک» و «اندرو آر جورج» که از محققان فعال در این زمینه هستند در ایمیلی به «لایوساینس» بیان کردند: «اطلاعات ما درباره عموری‌ها به حدی کم بود که برخی از کارشناسان تردید داشتند اصلا زبان عموری وجود داشته باشد.»
کربرنیک ـ استاد و رئیس مطالعات خاور نزدیک باستان در دانشگاه ینا در آلمان ـ و جورج ـ استاد بازنشسته ادبیات بابلی در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن ـ، تحقیقات خود درباره این الواح را در آخرین شماره مجله فرانسوی «ژورنال آشوری‌شناسی و باستان‌شناسی شرقی» منتشر کردند.
این دو کتیبه عموری ـ اَکدیان حدود ۳۰ سال پیش در عراق کشف شدند و در نهایت از یک مجموعه خصوصی در ایالات متحده سردرآوردند، اما اطلاعاتی درباره آنها وجود ندارد و مشخص نیست که به طور قانونی از عراق خارج شده باشند.
«کربرنیک» و «جورج» تحقیق درباره این کتیبه‌ها را در سال ۲۰۱۶ آغاز کردند. این دو محقق با بررسی دستور زبان و لغات زبان مرموز این کتیبه دریافتند که این زبان به خانواده زبان‌های سامی غربی تعلق دارد که زبان‌ها عبری و آرامی را نیز در برگرفته است.
محققان پس از مشاهده شباهت‌های بین زبان مرموز کتیبه و اطلاعات اندکی که از زبان عموری وجود دارد، دریافتند که این دو زبان در حقیقت یکسان هستند و کتیبه‌ها عبارات عموری را به گویش بابلی کهن آکدیان بیان کرده‌اند.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: کتیبه ، باستان‌شناسی ، فرهنگ و زبان‌های باستانی ، خط میخی ، آشوریان ، یافته‌های باستان‌شناسی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: کتیبه باستان شناسی فرهنگ و زبان های باستانی خط میخی آشوریان یافته های باستان شناسی زبان ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۸۳۷۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف بقایای مهمانخانه ۳۵۰۰ساله
یک مهمانخانه ۳۵۰۰ساله که ارتش مصر باستان از آن استفاده می‌کرد، در صحرای «سینا» کشف شد.
به گزارش ایسنا، مصرشناسان بقایای یک مهمانخانه را در صحرای شمال سینا کشف کرده‌اند. این سازه ممکن است به طور موقت توسط نیروهای مصر باستان و احتمالاً افراد سلطنتی در دوره حکومت «تحوتموس سوم» یا از حدود ۱۴۷۹ تا ۱۴۲۵ قبل از میلاد مورد استفاده قرار گرفته باشد.
«لایوساینس» درباره این کشف جدید نوشت فرمانروایان مصر باستان اغلب به سمت شرق مدیترانه لشکرکشی می‌کردند و یکی از مسیرهایی که نیروهای مصری اغلب برای رسیدن به این منطقه طی می‌کردند، صحرای سینا بود.
در بیانیه وزارت آثار باستانی و گردشگری مصر آمده است: «به احتمال زیاد این بنا با توجه به معماری آن و تکه‌های سفال کشف‌شده، به عنوان استراحتگاه سلطنتی مورد استفاده بود.»
بر اساس این بیانیه، این ساختمان دارای دو راهرو مستطیل‌شکل و تعدادی اتاق است. کتیبه‌ای به خط هیروگلیف که در ساختمان کشف شده است نشان می‌دهد این استراحتگاه به زمان «تحوتموس سوم» تعلق دارد.
این استراحتگاه در محوطه‌ای واقع شده است که دارای گورستانی است که قدمت آن به دودمان بیست‌ویکم (حدود ۱۰۷۰ تا ۹۴۵ قبل از میلاد) و دودمان بیست‌وششم (۶۸۸ تا ۵۲۵ قبل از میلاد) یا پس از حکومت «تحوتموس سوم» بازمی‌گردد.
انتهای پیام
هفت مصدوم و کشته بر اثر برخورد سواری تارا و پراید در بویین میاندشت